Proste podejmowanie decyzji. Pytanie – odpowiedź. Problem – rozwiązanie.

Aby podejmowanie decyzji było szybkie, łatwe i przyjemne musiałybyśmy włączyć tylko nasze racjonalne myślenie i wyłączyć emocje. Jak wiadomo jest to niemożliwe, przynajmniej nie w 100%, dlatego musimy posiłkować się różnymi sposobami, żeby sobie to ułatwić. Dzisiaj chciałam Ci przedstawić pętlę OODA. Jako ciekawostkę tylko podam, że model, o którym będę właśnie pisać został stworzony przez wojskowego i właśnie do celów militarnych został opracowany. Obecnie korzysta się z niego do celów biznesowych, a my dziś nauczymy się używać go w codziennym życiu.

Skąd wziął się skrót?

Jak wiele innych skrótów na tym świecie OODA pochodzi od pierwszych liter czterech słów, które opisują akcje związane z tą metodą podejmowania decyzji. Chodzi tutaj o: Observe-Orient-Decide-Act, a po polsku: Obserwacja-Orientacja-Decyzja-Akcja. Czyli jednym zdaniem: Szybkie kroki do podjęcia odpowiedniej decyzji.

Obserwacja

Chodzi tutaj o zebranie wszystkich danych dotyczących tematu w jednym miejscu. Podobnie jak w metodzie GTD, najpierw gromadzimy, tutaj też musimy wszystko zebrać w jednym miejscu. Może to być sucha lista wszystkich faktów związanych z jakimś problemem. Wypisanie wszystkich możliwych rozwiązań. Wypisanie listy plusów i minusów podjęcia różnych możliwych decyzji. Może to być również zebranie konsekwencji podobnych decyzji, jakie podjęłyśmy w przeszłości albo jakie ktoś podjął.

Przykład? Nie wiemy, jakiego języka zacząć się uczyć. Mamy do wyboru portugalski i hiszpański. Obydwa języki nam się podobają i serce nie chce nam podpowiedzieć, którym się zająć. Wypisujemy sobie więc wszystkie plusy i minusy znajomości tych dwóch języków. Wypisujemy miejsce, gdzie mogłybyśmy tego języka użyć i w jakiej częstotliwości. Jeśli mamy osoby w naszym otoczeniu, które mówią tymi językami, dowiadujemy się do czego używają ich i czy często z nich korzystają. Dobrze jest też na tym etapie sprawdzić dostęp do materiałów do nauki, do szkół językowych, ceny korepetycji, aby była to również decyzja, która bierze pod uwagę kwestie finansowe.

Orientacja

Po zebraniu wszystkich danych, teraz przechodzimy do ich segregacji. Tutaj dopasowujemy już te wszystkie zgromadzone przeszłe doświadczenia cudze lub nasze oraz wszystkie plusy i minusy do konkretnych decyzji, jakie możemy podjąć w związku z tym tematem. Tutaj bierzemy również pod uwagę nasze predyspozycje, nasze wady i zalety związane z danym tematem, umiejętności oraz wszystkie przeszłe doświadczenia.

W naszej sytuacji wyboru hiszpańskiego lub portugalskiego, wypisujemy wszystko w dokładne listy, aby czarno na białym widzieć, gdzie jest więcej plusów, gdzie jest mniej minusów, gdzie jest więcej korzyści itp. Pamiętajmy, że właśnie w tych dwóch krokach podejmowania decyzji tkwi całe sedno. Jeśli źle podejdziemy do obserwacji i orientacji, możemy podjąć błędne decyzje. Nawet sam wybór sposobu nauki powinien wiązać się z osobnym przejściem przez Obserwację, Orientację i Decyzję, aby w momencie Akcji wybrać najlepszą opcję.

Decyzja

Mając wypisane wszystko czarno na białym podchodzimy do wybrania opcji, podjęcia decyzji. Wybieramy tę opcję, która ma więcej plusów, mniej minusów, mamy z niej większe korzyści (czy to finansowe czy to rozwojowe czy to duchowe, w zależności na jakich nam zależy).

W naszym przypadku dokonujemy wyboru na podstawie faktów: portugalski ma więcej plusów, ale hiszpański ma mniej minusów. Chcemy używać języka w pracy, w naszej okolicy nie ma żadnej firmy, która potrzebowałaby osoby z językiem portugalskim, za to są dwie firmy, gdzie ciągle szukają ludzi z hiszpańskim. Wybieramy hiszpański.

Akcja

Zamiast „akcja” możemy również powiedzieć „działanie”. Wybieramy konkretną szkołę językową, korepetytora lub tworzymy swój własny plan nauki języka obcego i trzymamy się tego planu. Co kwartał lub pół roku rewidujemy to, gdzie jesteśmy w naszej nauce hiszpańskiego i to, gdzie chciałybyśmy być i działamy dalej, aż osiągniemy cel.

W kwestii sposobu nauki, jaki wybrałyśmy, nasza pętla OODA zostaje właśnie rewidowana w ciągu tych kontroli. Musimy znowu podejmować decyzji „co dalej”, czy idziemy w dobrym kierunku, czy nie trzeba czegoś zmienić, aby szybciej i łatwiej osiągnąć cel. Sprawdzamy nową rzeczywistość. Czy nie warto zmienić kursu językowego, korepetytora czy książek, z których się uczymy, albo zmienić kurs językowy na samodzielną naukę języka itp.

Co ważne jest w tej metodzie? Każdy krok wywodzi się z poprzedniego i z niego wynika. Nie da się ani pominąć którego z nich, ani zapomnieć o poprzednim kroku. A jak już podejmiemy decyzję musimy działać nie oglądając się za siebie. Musimy obserwować naszą rzeczywistość i kontrolować to czy idziemy w dobrym kierunku.

Jeśli na przykład nasz poziom po pół roku nauki nie jest wystarczający, musimy się zastanowić, jak to zmienić. Może powinnyśmy się uczyć więcej albo zmienić metody nauki. Bo metoda ta nie służy tylko do podjęcia raz konkretnej decyzji i koniec. Ona ma nam służyć do ciągłego rozwoju. Ona ma nam pomagać w rewidowaniu tego, gdzie jesteśmy, a gdzie chciałybyśmy być. Zależy nam tutaj na ciągłej synchronizacji naszego obecnego poziomu, naszego celu oraz rzeczywistości, w jakiej w danym momencie żyjemy.

Żeby podejmowanie decyzji było zawsze takie proste, jak w teorii…

Na szczęście dzięki tej metodzie, tej pętli, tak naprawdę ciągle podejmujemy nowe decyzje związane z danym tematem. Oczywiście nie chodzi tutaj teraz o ciągłe podejmowanie decyzji we wszystkich tematach. Tylko wybór tych, które wymagają naszej ciągłej reakcji i bycia na bieżąco.

K.